Nieuws week 7 – 2011
Ziekte, situatieve arbeidsongeschiktheid en ongeschiktheid.
In sommige situaties liggen al deze begrippen dicht bij elkaar. Met name bij spanningsklachten is de oorzaak van de klachten van groot belang om vast te stellen wat er aan de hand is. Spanningsklachten kunnen door een ruzie op de werkvloer ontstaan. Dan wordt gesproken van situatieve arbeidsongeschiktheid. Maar ook doordat een functie teveel van een werknemer vraagt. In dat laatste geval is het de vraag of een werknemer de capaciteiten heeft om een functie te vervullen.
De Hoge Raad heeft in het arrest Mak/SGBO bepaald dat sprake is van situatieve arbeidsongeschiktheid als een werknemer op grond van dreigende psychische of lichamelijke klachten niet in staat is tot het verrichten van zijn werkzaamheden. Door middel van het woord dreigende geeft de Hoge Raad aan dat deze klachten nog niet aanwezig zijn. In sommige situaties kan de werknemer in deze omstandigheden recht op doorbetaling van het loon behouden.
Als een werknemer zijn functie niet goed uitoefent omdat hij onvoldoende capaciteiten heeft en vervolgens hierover een conflict krijgt met zijn werkgever, ontstaan er spanningsklachten. Indien de werknemer zich ziek meldt, ligt de oorzaak van de spanningsklachten in het feit dat de werknemer te weinig vaardigheden en bekwaamheden heeft om de functie uit te oefenen. De werknemer die in deze situatie doorbetaling van het loon vordert, vangt bot.
De Hoge Raad heeft onlangs bepaald dat het volgende oordeel van het Gerechtshof juist is.
Het ontbreken van capaciteiten (bekwaamheid en vaardigheid) betekent dat de oorzaak van de ongeschiktheid niet aan ziekte is te wijten en aldus bestaat er geen recht op loon. Het gebrek aan capaciteiten om de functie uit te oefenen komt voor rekening en risico van de werknemer.
